Als schildpadhouder en veldherpetoloog-hobbyist ligt mijn interesse vooral bij reptielen.
Maar door die interesse, en dan met name ook het veldwerk, ben ik al enige jaren als vrijwilliger actief voor de veldwerkweken van EPMAC. Hier ligt de nadruk op de monitoring van amfibieën in Spanje, Frankrijk en Polen. Hier heb ik reeds eerder over geschreven voor Lacerta.
In al die jaren heb ik een fraai totaalbeeld van de voortplanting van diverse soorten amfibieën en met name de Vroedmeesterpad verzameld. De Vroedmeesterpad komt in Nederland voor in Zuid-Limburg, en is tevens bekend van uitgezette populaties in diverse steden zoals Amsterdam en Utrecht. Maar een frequente soort kunnen we het helaas zeker niet noemen in Nederland.
In Frankrijk zijn de Vroedmeesterpad (Alytes obstetricans), en in Spanje de Iberische vroedmeesterpad (Alytes cisternasii) en de Andalusische vroedmeesterpad (Alytes dickhilleni), nog vrij frequente soorten die op veel plekken nog voorkomen. De karakteristieke fluittoontjes die worden gemaakt, klinken daar nog veelvuldig. Dit overigens vaak tot verwondering van mensen, die geen flauw benul hebben waar dat ‘elektrische geluidje’ of ‘alarm’ toch vandaan komt. Overigens, ook vogelaars kunnen zich vergissen, de roep van de Dwergooruil (Otus scops) lijkt er ook verdacht veel op.
Door het aparte voortplantingsgedrag op het land en het feit dat de mannetjes vervolgens met de eisnoeren een hele poos aan de wandel gaan, zijn het geliefde padjes om tijdens het veldwerk te observeren.